Margo rust zacht

Dit is heel moeilijk, ik type dit met ogen die weinig meer zien door de vele tranen.

Het gesprek van vanmiddag liep anders dan we dachten.
De infectie die Margo heeft, heeft haar longen en hersenen zodanig aangetast dat de artsen er van schrokken toen ze de foto's zagen.
Ze had het gehele brede spectrum anti-biotica gehad, en de infectie werd alleen maar erger. Ze konden niks meer voor haar doen.

Om 22.00 vanavond hebben we Margo van de beademing laten halen en haar de rust gegeven die ze verdient.

Wij vertelden haar dat we zo ongelooflijk trots op haar zijn als moeder en vrouw en dat ze geweldig werk heeft gedaan ons op te voeden. Wij vertelden haar dat wij sterk op onze eigen benen staan en dat ze los mag laten, ze mag rusten, ze mag gaan....

Er zat een traan in haar rechteroog, daarna daalde haar hartslag en ging ze heen.

Margo, wij houden zielsveel van je, en we zullen je zo vreselijk missen.

Ik ga slapen
Ik ben moe
Sluit mijn beide oogjes toe
Heere houdt ook deze nacht
Over mij getrouw de wacht
Amen